თითქოს სადღაც უკუნეთში
დავინახე შუქი
აირია ყველაფერი
და ცხოვრება გახდა მუქი

მე ნელ ნელა ვამთავრებდი
სიცოცხლის ამ გზას
შენ კი გამიუცხოვრი
და დაემსგავსე ქარს

მოხვიდოდი შენ უეცრად
მევლებოდი თავს
და მეც ხშირად გიხსენებდი
შევყურევბდი გზას

მაგრამ ჩემდა სამწუხაროდ
ილეოდა დრო
და შენნთვის რომ დამეძახა
აგარ მქონდა შნო

წყარო : poezia.ge